Maumere

Wegrijdend bij het vliegveld viel meteen op hoe anders dan Bali, Flores is. Het begint al met de in zeer slechte staat verkerende weg van en naar het vliegveld. Het is hobbelen en kuilen vermijden. Het lijkt wat op Sumatra. De huisjes en hutjes langs de weg, vuil en modderig, de enorme troep. Ook de vegetatie is allemaal wat ruiger.
Langs de kant van de weg proberen jongens visjes te verkopen. Overal zitten mensen gewoon 'niets' te doen. Alleen hier en daar wat vrouwen met wat groenten op een marktje.
Bij een benzinepomp staan ellenlange rijen motorfietsen en brommers in de rij. Thuis halen ze de benzine uit de tank, gieten het over in flessen en verkopen het weer door. Bij heel veel huisjes staan ze dan ook te koop.
Als we bij ons resort "Seaworld Club" aankomen, is het alsof we over een denkbeeldige lijn gaan en in een heel andere wereld terecht komen. We krijgen twee bungalows uitkijkend op de zee. Het geheel ligt in een schitterende tuin.

Vanmorgen al vroeg met Rob een eind langs de zee gelopen. We wilden via een pad terug dat we tussen de bomen zagen. Al snel bleek dat toch wat moeilijker dan we dachten. Gelukkig ontmoetten we een aardige vrouw die met ons mee liep. We kwamen door een kampong waar iedereen gelijk begon te roepen. Het valt me op dat alleen mannen dat doen.
Bij het uitgebreide ontbijt voelde ik me wel een beetje raar als ik aan die hutjes net buiten het resort dacht.
We ontmoetten een Duitse. Van haar hoorden we dat een Duitse pater hier de leiding heeft en dat alle winst van Seaworld ten goede komt aan kinderprojecten. Dat maakt veel goed. En dan drinken de jongens maar een extra Bintang.