Dag 1 t/m 5

Precies op tijd vertrokken wij van Schiphol en op schema kwamen wij in Toronto aan. Het was een heel prettige vlucht en voor de eerste keer in mijn vlieg-historie was de tijd voorbij, voordat ik er erg in had.

In Toronto stonden de oudste zoon van mijn nichtje en zijn vrouw ons al op te wachten en zij brachten ons naar Mississauga waar wij bij mijn nichtje zouden logeren. Mississauga is een deel van Toronto waar veel forenzen wonen.

De rest van de dagen in Missisauga werden we overweldigd door familie. Elke dag ergens lunchen met familie en ‘s avonds eten bij familie. Het was fijn om ze weer allemaal te zien. Het is 17 jaar geleden dat we in Canada zijn geweest en de meesten hebben wij in die tijd niet meer gezien. Bovendien zijn er door huwelijken nieuwe familieleden bijgekomen. Sommigen zijn in de tussentijd nog wel in Nederland geweest en dan zien wij ze natuurlijk.

Ze zijn erg betrokken bij onze reis. Volgens mij zijn ze ook wel wat bezorgd. Het was al geregeld dat mijn oudste neef ons naar het ophaalpunt van de camper zou brengen, zodat hij ons evt. nog kon bijstaan als er problemen zouden zijn.

Overstelpt met goede raadgevingen en allerlei spullen, die we meekregen (variërend van levensmiddelen tot het Canadese symbool (een knuffelrendier) en de Canadese vlag), zijn we een dag later dan gepland uit Mississauga vertrokken. We hadden de 13e willen vertrekken, maar wilden graag Wim, mijn jongste neef, die die dag uit China terugkwam nog ontmoeten. Die avond kwam weer iedereen bij elkaar om afscheid van ons te nemen. En iedereen moest natuurlijk de camper bewonderen. Aaron, de oudste zoon van mijn nichtje, vond wel dat wij een “driving advertisement” waren. Het is ook wel een opvallende camper!

Zaterdag de 14e zijn we dan toch eindelijk onderweg. Het is geen best weer. Het heeft vandaag de hele dag geregend en gesneeuwd, dus we hebben maar flink doorgereden en de geplande eerste stop overgeslagen.

Gelukkig ging alles vrij gesmeerd bij de Canadees/Amerikaanse grens. Mijn familie had ons een beetje bang gemaakt, want het schijnt dat je absoluut geen levensmiddelen mag meenemen, geen groente, fruit e.d. Maria had ons een bakje chili con carne meegegeven, dus wij waren al bang dat het bakje uit de koelkast gerukt zou worden.

Toen bij de grenscontrole bleek dat wij geen permit hadden, moesten wij met een officer mee. We moesten de camper uit en mochten niets meenemen. Ik dacht snel mijn iPad te pakken, maar die moest ik terugleggen. Vervolgens stapten 2 officers in om de hele camper te doorzoeken.

In een kantoortje werd ons gesommeerd een lijst in te vullen. Gelukkig waren de beambten vrij aardig. We hoorden dat dat ook wel anders is.

Een vraag op het formulier is of je wel eens betrokken bent geweest bij een terroristische aanslag. Het lijkt me toch dat niemand die positief beantwoordt.

Voor wat betreft de camper. Het is nog even uitzoeken hoe en wat, maar het is een geweldige camper. Wij vonden hem groot, maar vergeleken met de andere campers, die we zien, blijken wij maar een mini-campertje van 19 feet = 6,5 meter te hebben.

Onze eerste overnachting is in Belville, Michigan. Spannend om voor de eerste keer de camper op elektra en water aan te sluiten en erin te slapen. We slapen boven en het is vrij laag, maar we hebben heerlijk geslapen.