Dag 8 (Flores)

Jos & ik schijnen toch heel aantrekkelijk voor mieren te zijn, aangezien wij vanmorgen weer belaagd werden door mieren. We waren dus blij om de ecolodge vaarwel te kunnen zeggen.

Vitalis, onze gids, was überhaupt niet te spreken over de ecolodge, omdat zij een hele slechte slaapplaats hadden. Sunda Trails, die onze reis op Flores heeft geregeld, heeft een contract met de hotels, die zij in hun programma hebben, dat hun chauffeurs en gidsen daar ook kunnen slapen. Sommige hotels bieden deze mensen goede accommodatie aan, maar vaak is het onder de maat.
Hij vertelde ook dat hij de manager aangesproken had over de mieren-overlast, maar dat die zijn schouders ophaalde en had gezegd dat het waarschijnlijk wel onze eigen schuld zou zijn, omdat wij eten op de kamer zouden hebben gehad. Wij hadden echter pertinent niets eetbaars op de kamer.

Onderweg bezochten wij een traditioneel dorp, waar verering van de voorouders nog bij het dagelijkse leven hoort. Die voorouders liggen begraven in het centrum van het dorp. Maar dat geldt niet alleen voor dit dorp. Bij veel huizen zie je in de voor- of achtertuin grafzerken.

Bij het dorp staat een prachtige boom en het verhaal daarachter is heel mooi.
De grond waar de boom instaat symboliseert de man, die reikt naar de hemel, die symbool staat voor de vrouw. Deze boom hoort bij het dorp en in het geval de boom doodgaat dan moet een zaadje van de boom herplant worden.

Grappig was dat aan weerskanten van de ingang van de hutten in hout uitgehouwen borsten waren bevestigd. Uit piëteit dienen kinderen deze borsten aan te raken alvorens het huis binnen te gaan.

Op het moment dat wij er waren, waren ze bezig om een hut te bouwen. Met name Rob en Jos vonden het erg leuk om te zien hoe dat in z'n werk ging.
Veel vrouwen daar kauwden op sirih, waardoor hun mond, tanden en tandvlees rood kleuren. Van Vitalis hoorden we dat het een verslaving is en afgezien dat het ronduit smerig is (ze spuwen dat spul natuurlijk ook uit) gaf me het idee dat deze vrouwen verslaafd zijn een unheimisch gevoel.

Wij zagen trouwens een voordeur, die Elly ook wel als deur wilde hebben (zie foto).

We passeerden een gedeelte van een strand, waar heel bijzondere blauwe stenen liggen. De stenen komen niet uit zee, maar uit de rotsen en worden dan gepolijst door de zee. De stenen worden verzameld en verkocht als tuindecoratie. Ze hebben een mooie blauwe kleur en Elly en ik hebben een paar mooie uitgezocht.

Ons volgende logement was Pondok SVD, dat door de missie gerund wordt.
Een heel basaal hotel met een mooie binnentuin, waar we rondom een enorme waringinboom (Ficus Benjamini) konden zitten.
Wij hadden wel het idee dat in de eetzaal ook de mis werd opgediend.

Groot nadeel was dat er de hele dag meerdere electriciteitsgeneratoren aan het loeien waren en dan verbazen wij ons er weer over hoe het toch mogelijk is dat je die midden in een woonwijk en in de nabijheid van 2 hotels neerzet. In Nederland zou er dan oorlog uitbreken.