Belimbing
Door: Ineke
Blijf op de hoogte en volg Ineke
02 April 2014 | Indonesië, Belimbingtegal
Tijdens ons verblijf hier in hotel "Cempaka Belimbing" hebben wij dus Nyepi meegemaakt.
Wij mochten het hotelcomplex niet af en dat hebben we natuurlijk ook niet gedaan. Een heerlijke luie dag al lezend doorgebracht. Gelukkig mochten we wel gebruik maken van het zwembad en kregen we te eten, want officieel mag er ook geen vuur worden gemaakt. Het avondeten was tussen 5 en 7 uur, aangezien er ook geen licht aangestoken mag worden.
En het is inderdaad echt zo. Wij hoorden geen geluid en er was vrijwel geen licht. Onvoorstelbaar dat je ook geen bromfietsen hoort, want die zijn hier op Bali en in heel Indonesië niet te tellen. Om 8 uur waren we al op onze kamer. Rob & Elly hebben later nog buiten gestaan en zagen toen honderden vuurvliegjes.
De dag daarop hebben we onder leiding van de tuinman van het hotel een prachtige wandeling door het bos en de rijstvelden gemaakt. Van alles gezien, koffiestruiken, cacao, allerlei fruitbomen, kruidnagelbomen, teveel om op te noemen, en die staan gewoon in het bos, een soort smulbos dus. Het is geweldig hoeveel de mensen gewoon uit het bos kunnen halen.
Ze noemen Bali het eiland van de goden en dat is echt zo. Alles staat in dienst van de goden, voor alles is een ceremonie. We vragen ons af of ze nog wel tijd hebben om te werken. Naar onze maatstaven zijn de goden niet altijd vriendelijk. Wij vinden het bijv. wonderlijk dat gehandicapten niet meer in de tempel mogen komen als ze die handicap tijdens hun leven hebben opgelopen. Als een handicap echter aangeboren is, is tempelbezoek wel toegestaan.
De laatste dag dat we in Belimbing waren, hadden we kookcursus.
Het menu was als volgt :
Lumpia asam manis (loempia's met zoetzure saus)
Jakut ares (Balinese soep met jonge bananenboomspruiten)
Pesan be pasih (gekruide vis gestoomd in bananenblad).
We zijn eerst op de lokale markt boodschappen gaan doen en daarna gingen we naar de keuken van het hotel om te gaan koken onder leiding van de chefkok. Op een gegeven moment stond volgens ons de helft van het personeel om ons heen en werden er foto's gemaakt. Voor Facebook, zei de manager. Wij allen hadden nog nooit loempia's gemaakt en het was leuk om nu alles te maken, de vulling, de vellen en de saus. Met de lunch hebben we de loempia's en de soep gegeten en 's avonds de vis met gado gado.
De kookcursus was erg geslaagd. De loempia's en soep waren heerlijk, over de vis waren de meningen verdeeld.
Wij mochten het hotelcomplex niet af en dat hebben we natuurlijk ook niet gedaan. Een heerlijke luie dag al lezend doorgebracht. Gelukkig mochten we wel gebruik maken van het zwembad en kregen we te eten, want officieel mag er ook geen vuur worden gemaakt. Het avondeten was tussen 5 en 7 uur, aangezien er ook geen licht aangestoken mag worden.
En het is inderdaad echt zo. Wij hoorden geen geluid en er was vrijwel geen licht. Onvoorstelbaar dat je ook geen bromfietsen hoort, want die zijn hier op Bali en in heel Indonesië niet te tellen. Om 8 uur waren we al op onze kamer. Rob & Elly hebben later nog buiten gestaan en zagen toen honderden vuurvliegjes.
De dag daarop hebben we onder leiding van de tuinman van het hotel een prachtige wandeling door het bos en de rijstvelden gemaakt. Van alles gezien, koffiestruiken, cacao, allerlei fruitbomen, kruidnagelbomen, teveel om op te noemen, en die staan gewoon in het bos, een soort smulbos dus. Het is geweldig hoeveel de mensen gewoon uit het bos kunnen halen.
Ze noemen Bali het eiland van de goden en dat is echt zo. Alles staat in dienst van de goden, voor alles is een ceremonie. We vragen ons af of ze nog wel tijd hebben om te werken. Naar onze maatstaven zijn de goden niet altijd vriendelijk. Wij vinden het bijv. wonderlijk dat gehandicapten niet meer in de tempel mogen komen als ze die handicap tijdens hun leven hebben opgelopen. Als een handicap echter aangeboren is, is tempelbezoek wel toegestaan.
De laatste dag dat we in Belimbing waren, hadden we kookcursus.
Het menu was als volgt :
Lumpia asam manis (loempia's met zoetzure saus)
Jakut ares (Balinese soep met jonge bananenboomspruiten)
Pesan be pasih (gekruide vis gestoomd in bananenblad).
We zijn eerst op de lokale markt boodschappen gaan doen en daarna gingen we naar de keuken van het hotel om te gaan koken onder leiding van de chefkok. Op een gegeven moment stond volgens ons de helft van het personeel om ons heen en werden er foto's gemaakt. Voor Facebook, zei de manager. Wij allen hadden nog nooit loempia's gemaakt en het was leuk om nu alles te maken, de vulling, de vellen en de saus. Met de lunch hebben we de loempia's en de soep gegeten en 's avonds de vis met gado gado.
De kookcursus was erg geslaagd. De loempia's en soep waren heerlijk, over de vis waren de meningen verdeeld.
-
03 April 2014 - 11:26
Mieke:
Hoi Ine,
Waar staan de recepten ? Ik kan de bijlage zo gauw niet vinden.
En wat geweldig om Nyepi mee te maken. Dat wil ik ook wel eens doen.
Kus, Mieke -
04 April 2014 - 17:51
Nellie :
Hoi Allemaal
Wat hebben jullie veel gedaan in die weken dat jullie in Indonesie zijn.
Geweldig om dat allemaal te lezen (Ineke bedankt).
Is de Venloop bij 22 graden niets bij!
Ellie en Rob ook proficiat met jullie 40 jarig huwelijk, wat zijn we lekker ouderwets allemaal.
Ellie ook nog de groeten van Monique we zijn vanmorgen traditioneel koffie gaan drinken in de bieb.
Allemaal een heel goede terugreis over enkele dagen.
Jammer dat we dan niets meer te lezen hebben over Indonesie.
Groeten Nellie -
04 April 2014 - 19:25
Ben:
Wat weer een leuk verhaal! Benieuwd naar jullie foto's!! -
05 April 2014 - 22:35
Wilma En Bêr:
Hallo vrienden, de terug reis nadert en wij willen jullie een heel fijne vlucht wensen.
We vonden het fijn dat we jullie konden volgen en ons even naar Indonesië konden verplaatsen.
Tot ziens, Wilma en Bêr.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
